سکه ها
سکه ها
براستی که سکه ها خود گویای تاریخ یک کشور و نقطه ی زمانی خود هستند . اگر سکه ها ساخته نشده بودند شاید در تاریخ نقطه های تاریک فراوانی وجود داشت . هرسکه کتابی پر از اطلاعات دوران خودش است مثلا جنس سکه نشانه ی قدرت و آبادی آن کشور بود . هر گاه آلیاژ سکه پست و بی ارزش بود حکایت از زوال وهرج و مرج آن مملکت داشت . هرگاه سکه ها از طلای خالص ونقره ی عیار بالا زده می شد گویای اقتدار و شکوفائی آن کشور است . هر گاه کنار سکه ها نشانه ی استاد و شهر ضرب شده حک بود یعنی نظم وانضباط در سیستم حکومتی وجود داشته و هر گاه وزن سکه ها سبک و یا سنگین می شد نشانه ی وفور ویا کمبود آن آلیاژ در آن دوران می باشد . خلاصه اطلاعات زیادی از کمیت وکیفیت سکه ها میتوان بدست آورد .
نخستین سکه ی که ساخته شد میله یا پاره گفته می شد که فاقد هر گونه علامت ویا نقش وخط بوده و معمولا از جنس مس می باشد . لیدی که آن زمان در همسایگی ایران باستان بود اولین کشوری بود که این سکه ها را رایج کرد و بعد از آن اولین سکه ضربی که دارای خط و علامت بود به نام الکترون را ساخت . در ایران باستان اولین سکه ها را داریوش دستور ساخت آنها را داد .
"دریک" یا "درک" از طلای خالص و "شکل" یا "سکل" از جنس نقره بودند که اکنون گرانترین سکه از دوران باستان دریک می باشد . وزن یک دریک حدود ۴۱ گرم است و در زبان لاتین آن را دریکوس می نامند . ارزش سکه طلا بر سکه زرین یک به ده بوده . بزرگترین سکه ی جهان سکه زرین دوره اسلامی و به وزن ۲۰۰ گرم وروی آن لااله الاالله محمد رسول الله نقش بسته و اکنون در موزه ی بریتانیا می باشد . سکه ها وزن های مختلفی دارند از یک گرم تا دوازده گرم رایج بوده و از طلا نقره و مس ضرب می شدند . سکه ها به دو گروه تقسیم می شوند گروه اول از پیدایش سکه تا ظهور اسلام که آنها را سکه های باستانی می گویند و گروه دوم از ظهور اسلام تا سلسله قاجار را سکه های اسلامی می نامند . در قدیم پول سیاه به سکه های مسی می گفتند و پول سفید به سکه های نقره اطلاق میشد ؛ سکه های مسی چون معمولاً زنگ می زده و بصورت سیاه درمی آمد به آن پول سیاه می گفتند ؛ سکه های طلا چون زیاد در دسترس عوام نبود به همان سکه ی طلا می شناختند . معمولاً سکه ها بصورت گرد و دایره می ساختند و به ندرت دیده شده که با اشکال دیگر باشد .
در حال حاضر سکه های طلا که اسلامی باشند به قیمت طلای شمش روز می خرند و قدمت آن ارزشی ندارد مگر سکه های نادر وکمیاب شاید قیمتی داشته باشند . سکه های قدیمی که نقره باشند باز هم آنچنان قیمتی نخواهند داشت و آنهم به علت وفور سکه های نقره است . "مدالیون" یا "مدالیوم" یکی دیگر از مسکوکات قدیم می باشد که اکثریت آن را باسکه اشتباه می گیرند در حالی که مدالیون از سکه های رایج آن زمان محسوب نمی شده است ؛ مدالیوم همان مدال شجاعت امروزی می باشد که آن را به سربازان و نظامیانی که از خود رشادتهایی در جنگ نشان داده بودند می دادند و اندازه ی آن چند برابر یک سکه ی معمولی بوده است .
