پل ها
پل ها
پلها در ایران عمدتاً به دو سبک و شیوه ساخته می شدند :
۱- سبک رومی
۲- سبک ایرانی
پلهایی که دهانه های متعدد و کوچک داشته و همه ی آنها هم اندازه بوده و طاق آنها بشکل نیم دایره است سبک رومی می گویند .
پلهایی که دهانه هایی با ارتفاع زیاد و کم و بزرگ و کوچک که معمولاً دهانه های کناری تنگ و کوتاه بوده ودهانه های میانی گشاد و بلند و طاق آنها به شکل هشتی گرد بوده اند سبک ایرانی هستند .
پلهای دوره هخامنشی و ساسانی معمولاً پل - بند بودند یعنی هم جلوی آب را می گرفتند وهم عبور و مرور از روی رودخانه را میسر می ساختند . در اکثر پلهای قدیمی دهانه هایی در کنار تعبیه می کردند تا در هنگام سیل ، آب از آنها تخلیه شده و کار کنترل سیلاب را انجام دهد.
پلها معماری پیچیده و ملاتهای گوناگونی داشته اند . پلهایی که از لحاظ موقعیت منطقه ارزش زیادی داشتند معمولاً پلبانانی در آنها مستقر بودند . درکنار و یا در دهانه های نخست پل اطاقکهایی می ساختند تا پلبانان در آنها اقامت کنند . وظیفه ی این پلبانان کنترل رفت و آمد عابرین ، تعمیر و مرمت سریع پل قبل از بوجود آمدن خرابی ویا فرسایشی که جبران ناپذیر باشد ، بوده است . طبق اسناد موجود هزینه ی تعمیر و مرمت یک سال را یکجا به پلبانان می دادند . پلبانان هم این مبلغ قابل توجه را معمولاً در خود پل و یا در اطراف آن پنهان می کردند تا از گزند راه زنان و دزدان در امان باشد . بخاطر همین مساله گاهی اوقات در اطراف پلهای قدیمی سکه های نقره وطلا پیدا شده است . پس نتیجه می گیریم با کاوش در اطراف و خود پلها احتمال دارد چند سکه ی طلا ویا نقره پیدا شود . البته بستگی به شناسایی ، شناخت قدمت تاریخی ، ارزش و موقعیت آن پل هم دارد .
